دنیا، دریاست

دنیا، دریاست و ما دائم توی آن دست و پا می‌زنیم.

شنا بلد نیستیم. تازه اگر هم بلد باشیم با این همه گوی سنگی و سربی که به پا بسته‌ایم،

 کاری نمی‌توانیم بکنیم. هی فرو می‌رویم و فرو می‌رویم و فروتر.

هر دلبستگی یک گوی است و ما هر روز دلبسته‌تر می‌شویم.

هر روز سنگین‌تر.
 هر روز پایین‌تر و این پایین، تاریکی است و وحشت و بی‌هوایی،

 اما اگر هنوز هستیم و هنوز زنده‌ایم

از بابت آن یک ذره هوایی است که از بهشت در سینه‌مان جا مانده است.

عرفان نظر آهاری