یک شبی مجنون نمازش را شکست

یک شبی مجنون نمازش را شکست /  بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود /  فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او /  پر زلیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای /  بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای / وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی /  دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن / من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم / این تو و لیلای تو ... من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم /  در رگ پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی /  من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم / صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آواره  صحرا  نشد /  گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت /  غیر لیلا برنیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی /  دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی /  در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود /  درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهم باش تا شاهت کنم /  صد چو لیلا کشته در راهت کن